پیش بینی عملکرد تحصیلی درس ریاضی از طریق باورهای انگیزشی در دانش آموزان مدارس راهنمایی عادی شهر بندرعباس

چکیده پژوهش حاضر تحت عنوان بررسی پیش بینی عملکرد تحصیلی درس ریاضی از طریق باورهای انگیزشی در دانش آموزان مدارس عادی راهنمایی شهر بندرعباس با این هدف انجام شده است تا میزان رابطه و توان پیش بین بودن هر یک از مولفه های سه گانه باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان ) را در ارتباط با عملکرد تحصیلی درس ریاضی مورد بررسی قرار دهد. چهار فرضیه به عنوان فرضیه های تحقیق در پژوهش حاضر مطرح شده که پیش بین بودن باورهای انگیزشی و سه مولفه مرتبط با آن نسبت به عملکرد تحصیلی درس ریاضی در دانش آموزان مدارس عادی شهر بندرعباس مورد بررسی قرار می گیرند. تعداد 418 نفر از دانش آموزان شامل 227 پسر و 191 دختر که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مدارس راهنمایی عادی دخترانه و پسرانه ناحیه یک و دو آموزش و پرورش شهر بندرعباس انتخاب شده بودند، نمونه آماری پژوهش حاضر را تشکیل داده اند. باورهای انگیزشی و مولفه های سه گانه آن از طریق پرسشنامه راهبردهای انگیزش برای یادگیری (mslq) بر روی گروه نمونه اندازه گیری و عملکرد تحصیلی درس ریاضی شامل میانگین نمرات مستمر و نمرات پایانی درس ریاضی نیز پس از اجرای پرسشنامه از طریق دفاتر ثبت نمرات دانش آموزان استخراج گردید. نتایج حاصل از اجرای پرسشنامه و جمع آوری نمرات مستمر و پایانی درس ریاضی از طریق روش های آماری توصیفی و استنباطی چون فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، خطای انحراف میانگین، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یکطرفه و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که: 1- میانگین عملکرد تحصیلی درس ریاضی در دختران از پسران بالاتر بوده اما این میزان تفاوت در نمرات مستمر معنادار ولی در نمرات پایانی معنادار نمی باشد. 2- در مولفه های باورهای انگیزشی، خودکار آمدی و ارزش گذاری درونی میانگین پسران از دختران بالاتر ولی در مولفه اضطراب امتحان دختران اضطراب بیشتری را تجربه نموده اند. 3- بیشترین میزان ارتباط (همبستگی) هر یک از مولفه های باورهای انگیزشی مربوط به اضطراب امتحان و پس از آن به ترتیب ارزش گذاری درونی و خودکارآمدی می باشد. 4- اضطراب امتحان بهترین پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی درس ریاضی در دانش آموزان می باشد. در تبیین نتایج می توان گفت: کنش عاطفی جنس مونث باعث شرکت دختران در بحثها و فعالیتهای کلاسی و سوگیری معلمان زن در نمره دهی می شود. اما توانایی استدلال و قضاوت منطقی جنس مذکر علاقه درونی پسران را در حل مسئله و نمره دهی واقعی معلمانشان را افزایش می دهد. از طرفی نگرش مثبت جامعه واطرافیان به تواناییهای پسران منجر به افزایش خودکارآمدی ودر نتیجه کاهش اضطراب در آنان می شود. اضطراب به دلیل پائین آوردن قدرت تمرکز هنگام یادگیری و یادآوری مطالب در کاهش عملکرد تحصیلی نقش بالایی را ایفاء می کند. در عوض علاقه درونی انگیزه پیشرفت برای تلاش را افزایش می دهد و همچنین کاهش باورهای دانش آموزان نسبت به توانائی هایشان در نتیجه نگرش منفی و شیوه تدریس ناکارآمد سیستم آموزشی باعث کاهش عملکرد تحصیلی می گردد.